وقتی همه ی امیدت به اینه که هفته دیگه می ری مشد ( همون مشهد خودمونو می گم )
این که اون دنیا می گی مشد رفتم ( همون مشهد خودمونو می ... )
که می گی سالی یه بار می رفتم مشد ( همون مشهد خودمونو ... )
می گی من همونم که ... نشون به اون نشون که من کلی تو دستمال کاغذیام فین می کردم تو مشد ( همون مشهد خود ... )
می گی نشون به اون نشون که به بچه های تو حرم می خندیدمو شوکولات می دادم تو مشد ( همون مشهد ... )
و به احترام اسم بچه ها که اوردی ،
می گن آره من دیدمش تو مشد ( همون ... )
و من امیدم فقط مشده هنوز به مشد
به زیارت کوریون علیهالسلام می آئید؟!
این توفیقات نصیب هرکی نمی شه که بابا !
ما طلبیدیم تون !