خشم

الان به شدت عصبانی بودم. بعد یه همچین عکسی گذاشتم جایی. اونوخت به عکسه نگاه کردم، به حال خودم فکر کردم... بعد با خودم گفتم حالا هرچقدرم که تو محق باشی و حق با تو باشه و حقت پایمال شده باشه و ... اصن فکر می کنی درسته همچین قیافه ای به خودت بگیری؟ ( حتی به صورت مجازی! ) اصن فکر می کنی پیغمبر خدا هیچ وقت همچین چهره ای داشت؟ آیا کسی خشمشون رو دید؟ بعد بیشتر فکر کردم با خودم گفتم خب مثلا یکی مثل امام علی، وقتی توی جنگ ها اونطوری کفار و مشرکین رو می کشتن و سقط می کردن و اینا... مطمئنا توی لحظه ای که اونارو می کشتن همچین صورتی هم میشده دید ازشون، بعدش بیشتر فکر کردم گفتم اولا می تونه آدم کسی رو بکشه و اینجوری نباشه قیافش.. ثانیا گیریم اصن واقعا جنگ های امام علی مث ارباب حلقه ها و اینا باشه و آدم خوبه ی داستان جلوی آدم بدا به یه چهره ی وحشتناک بدل بشه... گیریم واقعا کسی باشه که امام علی رو با همچین قیافه ای دیده باشه... بازم خیلی حرفه بین حال تویی که از دست مردم ناراحتی که چرا در حقت بی عدالتی کردن و این حرفا و علی ای که برای خدا شمشیر می کشید و برای نافرمانی خدا خشمگین می شد و اگرم کسی وسط جنگ به صورتش تف می کرد، برای اینکه یه وقت یه همچین روزی ثمینی پیدا نشه که با خودش بگه که خب علی بزرگ هم خشمگین می شد، صحنه ی جنگ رو ترک می کرد تا به ذهن کسی هم خطور نکنه که علی به خاطر بی احترامی ای که کسی در جنگ بهش کرده بود اون فرد رو کشت....

خدایا چرا همه مدل نمونه ای رو جلومون گذاشتی؟ 

یعنی کسایی بودن که اون قدر خدا براشون در اولویت بوده که حتی نمی گفتن از توهین به خداوند ناراحت می شیم و از توهین به خودمون هم! ناراحت می شیم.. که می گفتن فقط! از کسی که حرمت خدا رو بشکنه ناراحت می شیم .... خـــیلی حرفه .. به خدا خیلی حرفه ... عارفا می گن یکی شدن و ذوب در خالق  و ... ازین حرفا که زیاد می شنویم ( من قصد جسارت به ساحت عرفا ندارما ... بحثم اینه که زیاد ازشون شنیدیم فناء فی الله رو ) ولی من اونقدی ازین چیزا حالیم نیست که بتونم بنویسم. فقط یه چیز اومد توی ذهنم که خیلی هم خوب می فهممش:

خدای من چقدر راهه تا علی ...

پی نوشت: عصبانیتم به کلی فراموش شد