تازگی ها زندگی روزمره ام تا حدی حوصله سربر شده که از خواب هایم بیشتر لذت می برم تا ساعت های واقعی. هرشب همین برنامه را دارم.. صبح که از خواب بیدار می شوم مستقیم می روم سمت کتاب تعبیر خواب ( هرچند می دانم چیزی عایدم نخواهد شد ). دیشب که دیگر شاهکار کردم... قبل از اذان صبح که ساعتم زنگ زد، خفه اش کردم که ادامه ی خوابم را ببینم و نمازم را شاید نیم ساعت مانده به قضا شدن خواندم! بعد از نماز هم هرروز تا ساعت یازده می خوابم و با تمام وجود از دنبال کردن خواب هایم لذت می برم.
هوووم
پس اینه!