این پست سه بار نوشته و پاک شده است.
مطالبش هم 89 بار در ذهنم نوشته و بازنوشته شده اند.
ولی هنوز هیچ جمله ای برای تایپ کردن ندارم.
پی نوشت: از بعد مشهد هفته ی پیش نه، هفته ی پیشش، هربار دست به قنوت می برم میگم اللهم اغفر لحاج خانوم. حتی اسم خانومه رو هم نمی دونم. فقط می دونم یه مادر شهید بی سواد بود که با نماز شب به همه چیز رسیده بود. و نماز شبش دیدنی بود... و بیشتر از دیدنی، شنیدنی...