قل هل تَربَّصُون بِنا إِلاَّ إِحْدَى الحسنَیَیْنِ ونحن نتَرَبَّصُ بکم أن یُصِیبَکمُ اللّهُ بعذاب من عنده أو بأیدینا فتَربصُواْ إنا معکم مُّتربّصُون
52 توبه
سه تا چیز این آیه رو خیلی دوست دارم...
یکی اینجاش که خیلی Matter_of_fact_ly می گه که مگه برای ما انتظار جایگاهی به جز بین دو "بهتر" رو دارین ؟؟ مگه انتظار دارین ما جایی به جز بین دوتا وضعیت نه حتی "خوب" ... که "بهتر" باشیم ؟ یعنی خودتونم می بینید و خیلی هم واضح می بینید که ما بین دوتا "بهتر" قرار داریم. یه چیز دیگه هم که این قسمت آِه هست و خیلی بهم می چسبه اینه که همون اون اول یه خبر از توی دلشون می ده که بفهمن که نه تنها ماها جامون بین دوتا "بهتر" هستش... که حتی می دونیم توی دل شما چی می گذره ... اصلا این قسمت آیه به نظر من مثل یه آیه میمونه خودش .. یه نشونه برای قلب هاشون ... که بهشون میگه: من می دونم شما توی دلتون چیه... خب شما هم که می دونین اون تو چیه و کسی هم به جز خدا از توی دل های مردم خبر نداره ... پس همین که میگم توی دل هاتون چیه یعنی اینکه از خدام و بقیه ی حرفام هم مثل خبر اولم راسته.
و یکی دیگه هم اونجاش که می گه و ما می بینیم که خدا شما رو بعذاب خودش دچار می کنه .. حالا یا از جانب خودش .. یا بدست ما ... اصلا انگاری مهم نیستش که چجوری عذاب می شن... مهم این فقط هستش که خدایی هست که خودش می دونه که چه بکنه ( اول اینکه در هردو حالتش خدا رو فاعل می دونه - دوم هم اینکه خیلی با حالت بی خیالی می گه که حالا یا از جانب خودش.. یا به دست ما .. چه فرقی داره ؟ )
و آخر از همه هم که میگه: منتظر باشین... مام با شما منتظریم ... خیلی خوب تموم میشه ... خیلی خوب ... اصلا عــــالی
پی نوشت: امروز یهو بحث احدی الحسنیین بودن امام حسین شد، یاد این آیه افتادم، دلم خواست بیام بگم چقدر موقع خوندنش حال می کنم :)
ثمین ممنون! من خیلی به این نیاز داشتم!