امام رضای بیست و پنجم

سلام امام رضا. امروز تولد پدربزرگتون بود... امروز ماها رو صدا زدین...

میشه لطفا صفیای ما رو هم صدا کنین.. وقتی می بینم منی که همین سه ماه پیش پیشتون بودم اینجوری دلم تنگتونه، وقتی به صفیا فکر می کنم که این همه مدته خونتون نیومده، دلم می گیره. اصلا هم مشهدی شدن صفیا معجزه نیست. خدا رو چه دیدین ؟ اگه شما بخواین... اگه خدا بخواد... صفیا می تونه همین فردا روبروی گنبدتون بشینه و قبل اینکه چشم من به نورش روشن بشه، چشمای صفیا با اشک شوق از دیدنش خیس بشه... میشه. می دونم که میشه.

ای کاش صداش کنین.

ای کاش ما رو هم جدی جدی صدا کرده باشین.