امام خودم دوازدهم

امشب که از تلویزیون جامعه کبیره پخش میشد، دلم یک جایی بین مسجد گوهرشاد و رواق های پایین پا، یک جایی بین زن های ایرانی دست و پا گم کرده پشت نرده های بقیع، جایی بین ضریح سیدالشهدا و مدفن 72 یارش، جایی بین حرم برادر رحمت للعالمین و بحرالنجف، جایی بین کوچه های تنگ و تاریک کاظمین حتی پرپر می زد...

خدا رو نمی دونم چجوری شکر بکنم که توی این عمر کوتاه و بی لیاقتم دلم همه ی این ها رو تجربه کرده ...

ولی دلی که تجربه کرده حالش خراب تر از دل ندیدس، خراب تر از دل نچشیدس .... دلی که دید، دلی که چشید، دلی که حس کرد ... دیگه آروم نمی شه.